fillas de estilos e séculos
para cantarlle ás estrelas.
Soños mil de auga e vento
ó vavivén de corpos e almas
en irrepetible ascenso.
Forxa de santos e escravos,
vacilante pabío aceso,
ronsel de namorados.
Canción calmosa de outono
ó lentor da hora décima
cando a tebra invita ao sono.
Amenceres e solpores
terciando en dor e esperanza
os mañáns sempre mellores.
Primeiro pé no carreiro
de vidas estremecidas
polo limpo e verdadeiro.
Auga que lambe e rodea
paciencia longa e teimuda
sobre do ar que abanea.
Misterio de vida e morte
ora et labora, pax
en benedictina sorte.
Manuel Regal Ledo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario