10.1.16

CARTAS DESDE A MIÑA CELA (III). Ramón Cabanillas

REAL ABADÍA
DE SAMOS (LUGO)

26 -6- 51
Querido Isidoro: 


(…)
Mi estancia en el monasterio, maravillosa. Leo poco, escribo cartas y paseo. El Abad, al parecer, interesadísimo en una edición del poema de Samos, que quiere hacer en 8º, con grabados y en papel bueno y bien empastado: creo que ha obtenido apoyos y subvenciones para el objeto y no me sorprenderá que no le cueste ni un perrochico. Al fin se salió con la suya y le hice esa especie de soneto –soneto solamente en cuanto al número de líneas– porque soneto y soneto es lo que él quiere: te lo envío, porque me gusta muy poco, y por si se te ocurre otra cosa más aceptable: él todavía no lo vio porque estos días está fuera, supongo que atareado por la proximidad de las fiestas, a las que, como verás por el programa, quiere dar toda magnificencia.
Tuvimos unos días buenos pero muy fríos que me permitieron salir poco, pero el campo está delicioso porque las laderas de los montes, todas cubiertas de retamas en flor, parecen vestidas con un manto de oro. 
Como un ramalliño de rosas sangales 
pañadas nos folios dos vellos anales, 
nos místicos hortos, nas edras craustrales, 
nos ritos antergos, nos sagros corales, 
surdeu esta estoria, trazada e tecida 
en prácidas horas á veira da ermida, 
do edoso alcipreste, da fonte durmida, 
compás da enlevada monástica vida. 
Trasposto de ensoños, o homilde troveiro 
rendido á beleza, felís prisioneiro 
das pedras lendarias do santo mosteiro, 
lla ofrenda con fonda divina saudade 
ós monxes de esgrevia virtude e bondade 
e o nobre mitrado de Samos abade.
(Este verso último supón unha primeira versión que sería substituída, na definitiva, por “tronco, honor e luz da Cristiandade”. Sabidas as sucesivas reticencias de Galaxia a un libro, dedicado expresis verbis ao abade samonense polo seu franquismo e por outras razóns menos políticas. Por último, Cabanillas retirou a dedicatoria).
Si ves por ahí a Agustín Portela (Agustín Portela Paz ,Pontevedra, 1906 – 1992, é un importante pintor e debuxante pontevedrés. É autor dos debuxos que ilustran a primeira edición de Samos)  dile que no olvide contestar mi carta, cuando pueda señalar fecha aproximada para su visita. Escríbeme tú también, sin olvidar hablarme de los exámenes y de la boda. 
Te abraza tu amigo
 Ramón                                              

REAL ABADÍA
DE SAMOS (LUGO)
 [cabeceira] 

12 -7 -51
Sr. D. Isidoro Millán G. Pardo Pontevedra Querido Isidoro Tu carta me restituyó al mundo, porque de Cambados y nuestros empeños literarios nada sabía. Te contesto a Pontevedra, suponiéndote en frecuente comunicación con tu casa. En paquete certificado sale hoy el libro del P. Plácido (HISTORIA DEL MONASTERIO DE SAMOS): con él va un opúsculo de M. Lucas Álvarez sobre normas de trascripción de documentos gallegos –que me parece interesante y acertado– por si no lo conocías. Me encantó lo de Piel y Tilander: creo que debes sostener la correspondencia con ellos, ya que eres el único que puedes establecer el contacto de nuestra región; en esa materia decisiva para afirmar nuestra personalidad lingüística –con el extranjero–. En esta carta incluyo una nota curiosa: un “guindaste”77, sin duda relacionado con “guindastro” que empleé en la “Antífona”.
(…)
No me extiendo porque en Santiago hablaremos de todas estas y otras cosas. Después de ocho días de alboroto, volvió al monasterio la paz, el silencio y la soledad: y no tomé la más mínima parte en las fiestas porque me revientan las dignidades, las jerarquías y, como dicen en Cuba, los connotados. Estoy encantado con mis zanahorias, mis cebollas, mis lechugas y mis remolachas. 
Toca la campana. (Cabanillas asistía ao rezo de todas as horas canónicas, agás a de prima) Adiós. 
Te abraza con todo cariño 
Ramón

Última carta desde Samos de Ramón Cabamillas  7 -9 -51
Incendio do mosteiro 24 setembro 1951

10- 10- 51 
Cambados 

Sr. Don Isidoro Millán González-Pardo. 
Madrid 

Querido Isidoro: 
Onte, ó chegar de Pontevedra, atopéi a tua carta do 7 e atropelladamente, por non perder correio, púxenche unhas liñas sóbor do meu aloxamento n-esa. Dimpóis de pensalo ben, vou a ver si son un pouco máis concreto e craro. Quero unha habitación pol-o xeito da que tiña Arias, canto máis preto do centro, mellor, xa que na tua casa non é posibre. Con todo, si ha non atopas, búscame unha pensión provisional, de calquera precio, porque, xa ahí, adicaréime a conquerir cousa do meu gusto. Tan axiña como dés con ela, esquírbeme, e de seguida telegrafiareiche o día da miña saída para esa para poder ir direutamente a ela dende a estación, pois non quero andar por ehí como un aboiado nin quero ter que ir ó Veracruz, anque seia provisionalmente. Coido que esto é o mais facedeiro. Non quixera que a cousa se alongara máis alá do 25 de este mes e coido tamén que non te moerá moito atopar a fonda provisional; unha cousa máis ou menos como a que ti tés, en canto a moralidade e silenzo, pois as fondas de moito rubumbio e saída e entrada de xente a todas horas, moléstame moito. Do de Samos (Fai referencia ao incendio que se produciu no mosteiro de Samos. Incendio que aconteceu no verán de 1951. O importante é que os papeis de Cabanillas nin os debuxos de Portela, feitos como ilustracións do poemario *O meu mosteiro, que acabaría por cambiar o título a Samos (1958), non sufriron perda ou deterioro algún.)non sei que che decir: telegrafiéille e esquirbínlle ó Abade e inda non tiven contesta, cousa que non me sorprende porque debe de estar outamente preocupado e atafegado: o máis certo será que o non veréi até que nos encontremos en esa, a donde é seguro que non tardará en ir. Todo o mundo
confía en que o mosteiro sexa reconstruído, mais elo ten de ser cousas de moito tempo, ó meu parecer. Das cousas d-eiquí falaremos longo n-esa, porque n-unha carta non acertaría a darche ideia xusta. Os meus papeles non sufriron ren, nin os dibuxos de Portela que me parecen moi bos. Como xa che dixen, os apuntes, libros e recortes de Xoquín están no despacho de Ruco: hai algunhas cousas intresantes para a estoria de Cambados, do medeado do século pasado para acá, entre eles exemprares de xornaes e revistas de que eu non oira falar nunca: rompín moitos documentos e cartas que non me parecéu ben conservar: a coleución de cartas políticas é intresante e tena José González. Estiven con Iglesia Alvariño que me leiéu un traballo moi bo c-unha longa lista de verbas fermosísimas: este noso gallego é inesgotabre. Si tés intrés por algunhs papés ou libros determinados, dimo e percuraréi mandarchos por teu irmán que coido sairá un d-estes días. Todos estamos ben e o tempo está moi bó. 
Unha forte aperta 
Ramón

No hay comentarios: