24.7.16

UNHA GRATA XORNADA: XANTAR EN SAN AMARO, REECONTRO CON MODESTO FERNÁNDEZ E CON XOSÉ MANUEL VARELA OTERO

Esta non é a historia dun xantar. Quizais, se o fose, habería pouco que salientar. O xantar é a periferia dun reencontro, é a urxencia biolóxica que nos congrega arredor dunha mesa para procurar o sustento e tamén o momento propicio para lle procurar o reconforto ao espírito. O reconforto de volver a atopar o pasado, persoas de antano que permaneceron aí madurando para decatarnos do afecto que nos suscitan.
San Amaro foi unha elección ao chou, pero quedará aí para a lembranza (tamén o restaurante era LEMBRANZA), como o lugar onde dispensamos apertas que levaban 48 anos esperando.
Modesto Fernández Vázquez e Xosé Manuel Varela Otero eran dous fillos de Samos que estabamos a esperar, porque aínda non puideramos reencontralos nas nosas Xuntanzas nin nos camiños da vida. Os demais tamén. Sempre é alegría volvernos ver, con Samos e o seu mosteiro como elementos que nos xunguen.
Grazas especiais para os que viñestes de tan lonxe para gozar deste momento: Eleuterio, Fidel, Regal, P. Perfecto, Pepe Barros, Arturo...
Ás 14:30 horas acordadas, alí estaba Modesto (P. Modesto), sentado na mesa da cafetería, á beira da súa dona, cun aperitivo e agardando por ese momento emotivo para el. Cantas apertas e canto sentimento. Xosé Manuel chegou máis tarde e foi recibido coa mesma calor. Só pasaran 48 anos no primeiro caso e 46 no segundo. Os demais hai menos tempo que non nos viamos.
Modesto falou e dixo moito. Pero tamén nos gustaría saber que sentimentos tería esa noite e terá aínda. Despois dunha dilatada biografía en Porto Rico, volver a encontrarse cos compañeiros e pupilos de Samos é unha perspectiva que ofrece algunha vertixe. Conformariámonos con saber que experimentou algo semellante á felicidade.
A Xosé Manuel Varela imos ter máis fácil preguntarllo.

 O P. Bautista, simpático coma sempre, cos seus acertixos e curiosidades. E plenamente feliz por ter celebrado en Nova Iork o seu 60 aniversario da primeira misa. 83 anos de vida plena e feliz e de vacacións na Terriña, conducindo un Cinquecento, pletórico de facultades polas estradiñas de Leiro. Con algunha perda no itinerario totalmente xustificada.
 Luis, Julio César, Celso, Manuel Coedo, Aurelio, Ramiro, Francisco, José Vidal, Ricardo, Manuel Busto...




2 comentarios:

Lito dijo...

Se nos hacen cortos los tiempos que dedicamos a recordar y a estar por el placer de estar.
Ha sido muy grato el encuentro anual con el que fue profesor y maestro de muchos de nosotros y amigo de todos, el P. Perfecto (P. Bautista)
Y también ha sido una sorpresa grata la presencia de aquel novicio, posterior P. Modesto, también profesor y maestro para otros y amigo de todos.
Hubo emoción este reeencuentro. Pero lo más soslayable es que no hubo que perder tiempo en las presentaciones ni explicar las procedencias.
Sólo faltaron aquellos rayos y tormentas que aparecen en un pasaje de la vida de S. Benito, que obligaron a éste a tener que quedarse porque así lo habia programado su hermana Escolástica.Hubiese sido interesante que alguna "fuerza de la naturaleza" nos hubiese obligado a permanecer en el lugar o en otro, pero con todos y los mismos, para que nuestras reuniones fuesen más largas y cómplices.
Un agradecimiento especial a Manuel Busto que se encarga de la intendencia y a Celso que con su insistencia y paciencia es capaz de ponernos a todos "en marcha"
Y disculpas a todos porque retardé mi presencia debido a estos "retoques de salud" que las edades nos obligan a llevar a cabo
Abrazos para todos. Y hasta la próxima que será en algun otro lugar y nos permitirá continuar con nuestras presencias.

busto.agolada dijo...

Como siempre, tus comentarios aportan ánimo, ilusión y la alegría del encuentro con los antiguos compañeros de Samos.
Llevamos ya una trayectoria de 21 años de encuentros y sólo nos cabe formular el propósito de alargarlo en el tiempo con igual ánimo y sentimiento.